Laat je eindelijk die woelige baby-tijd achter je en denk je in rustiger vaarwater terecht te komen. HA, think again. Want daar waar een baby vermoeiend kan zijn en veel aandacht nodig heeft geldt dat voor peuters zeker ook. Het is alleen op een hele andere manier. Peuters hebben vaak een eigen wil. Denken al heel veel zelf te kunnen. En willen regelmatig nogal last minute toch van gedachten veranderen. Ineens worden hele andere opvoedskills aangesproken en kan je vaak met weemoed terug denken aan die ‘gemakkelijke’ baby-tijd.

Peuters snappen steeds beter hoe het werkt

Peuters zijn over het algemeen best vindingrijk. En ook behoorlijk slim. Ze weten vaak feilloos aan te voelen hoe ze iets voor elkaar moeten krijgen. Bij welke ouder, verzorger of opa/oma ze moeten zijn als het gaat om het krijgen van een koekje, voorgelezen worden of geholpen worden met eten terwijl ze dat al prima zelf kunnen. En omdat ze ook vaak nog heel lief, schattig en onschuldig uit de hoek komen krijgen ze het in verreweg de meeste gevallen gewoon voor elkaar.

Peuters denken ook heel goed te weten wat ze nodig hebben

Een misverstand is wel dat peuters zelf de baas kunnen zijn als het gaat om slapen. Er zijn genoeg ouders die aangeven dat hun kindje geen behoefte meer heeft aan slapen of dat de peuter in kwestie zelf heeft ‘besloten’ niet meer te willen slapen. Ik ben het er zeker mee eens dat peuters een behoorlijk sterke wil hebben en aardig overtuigend kunnen zijn. Maar ik ben wel van mening dat je als ouders nog verantwoordelijk bent en je peuter daarin ook moet helpen en ondersteunen. Je peuter vindt misschien dat hij niet meer hoeft te slapen (Ikke is al groot. Ikke niet slapen) maar jij als ouders kan er in ieder geval wel alles aan doen om het slaapje een zo groot mogelijke kans op succes te bieden. Denk aan de meest ideale slaapplek, het juiste tijdstip, de juiste activiteiten voorafgaand aan het slaapje en consequent zijn.

Je peuter zal alles uit de kast trekken

Peuters gaan niet over 1 nacht ijs. Over het algemeen zijn ze redelijk overtuigd van zichzelf en willen ze het gewoon allemaal ‘zelluf’ doen. Dus als jouw kindje vindt dat hij een snoepje wil/geen kleren aan hoeft/niet wil gaan slapen zijn ze niet gemakkelijk van deze gedachten af te brengen. En daar kunnen ze een hele trukendoos voor open trekken om dat te bewijzen. Als het gaat om dutjes zal je kind zich niet zomaar gewonnen geven. Slaapt je kindje nog in een ledikant dan zal het heus niet rustig onder zijn dekentje stil gaan liggen. Staan in bed zal de klok slaan. Is je kindje al over naar een (peuter)bed? Dan moet je niet vreemd opkijken als hij wel 20 keer uit zijn bed komt om jou duidelijk te maken dat hij dutjes echt onzin vindt.

Je helpt je kindje het meeste door consequent te zijn en de grenzen te bewaken

Je zal merken dat bij ieder fase van je kindje weer nieuwe ouderschapsskills aangesproken worden. En dat wat een half jaar geleden nog prima werkte ineens geen effect meer lijkt te hebben. Dat maakt het ouderschap ook zo uitdagend. Wat over het algemeen wel geldt is dat consequent zijn een belangrijke keyfactor is. Je kindje heeft behoefte aan duidelijkheid. Zoekt (bewust) grenzen op. Jij als ouder hoort die grenzen aan te geven en te bewaken. Door steeds andere signalen af te geven en niet 1 lijn te trekken maak je de verwarring voor je kindje vaak te groot. Het gevolg is dat je kindje alleen maar meer op zoek gaat naar de grenzen en gaat testen wat wel en niet kan. Niet omdat hij het leuk vindt om jou boos te maken. Of omdat hij dol is op jou irriteren. Maar puur omdat hij wil weten wat de grens is. Die grens geeft hem namelijk duidelijkheid. Veiligheid. En gek genoeg ook geborgenheid.

Blijf dutjes consequent aanbieden

Het grootste gevaar bij peuters loert vooral bij de 2/2,5 jaar. Het lijkt er op dat kindjes toe zijn aan het weglaten van het laatste dutje wat ze nog doen overdag. Maar dit is in verreweg de meeste gevallen niet het geval. Je kindje kan gedrag vertonen waardoor je denkt dat hij geen slaapje meer nodig heeft, maar vaak zijn dit nou juist de kenmerken dat het slaapje nog heel hard nodig is. Door het slaapje niet meer aan te bieden krijg je een oververmoeide peuter die op een bepaald moment met zichzelf geen raad meer weet. En dat komt het gedrag van je peuter vaak niet ten goede. Door het dutje consequent aan te bieden zal je zien dat je kindje uiteindelijk zich toch weer aan het slaapje over gaat geven. En slaapt hij niet, dan heeft hij in ieder geval een broodnodig rustmomentje gehad. Ook dat is heel belangrijk.

Vind jij het lastig om te bepalen of je kindje al toe is aan het afbouwen van het slaapje?

Ik kan me voorstellen dat je graag wilt sparren over het gedrag van je peuter. En of er sprake is van oververmoeidheid. Of dat jouw peuter er toch echt klaar voor is om dat laatste dutje op een dag af te gaan bouwen. In dat geval kijk ik graag met je mee. Neem contact met me op om te kijken welke van mijn diensten het beste aansluit bij de behoeften van jou en je peuter.